لذات ساده

ساعت ۲ بعد از نیمه شب است و در تراس پشتی ایستاده ام و در حالی که وزش ملایم نسیم شبانه پس از روزی گرم و مرطوب بدن نیمه برهنه ام را نوازش می کند و در آن می پیچد، شلیل شیرینم را می خورم و می گذرم تانگو تمام مخیله ام را پر کند. هم زمان منحنی غیر خطی ای که باید فردا بر داده های آزمایشم فیت کنم جلوی چشمانم حرکت می کند. کم پیش می آید که از زندگی اینطور لذت ببرم چون معمولا برایم خیلی پیچیده تر از این است.