آنچه بیش از همه، در روزهای پیشین و آغازین رمضان توجه‌ام را جلب کرد، پرداختن بیش از حدِ رسانه‌ها -که البته آیینه‌ی تمام‌نمای دولت هستند- به موضوع مایحتاج مردم در ماه مبارک بود که با تأکید بر خواروبار و مواد غذایی انجام می‌شود. طبق تعریف، در این ماه باید یکی از وعده‌های غذایی در روز کم شود و نتیجه‌ی بدیهی آن، کاهش نیاز به این «مایحتاج» است. ولی درست در همین روزهاست که بارها از رسانه‌ها در خصوص عدم کمبود در برآوردن نیاز روزه‌داران عزیز و ارزان شدن گوشت و تخم‌مرغ (یه دروغ همیشگی) مطالب و گزارش‌های گوناگون می‌بینیم و می‌شنویم و می‌خوانیم. همچنین در بعدازظهر این روزها، هنگام تعطیلی اردارات، صحنه‌ی خارج شدن کارمندانِ یک اداره با دستانی پر از پاکت‌های حاوی انواع خوراکی‌های رنگارنگ به همراه یک کیسه برنج، تبدیل به سکانس تکراری جامعه‌مان می‌شود.
چنان که اوائنِ* دولت و عمل جامعه نشان می‌دهد، ظاهراً باید این سفره‌ی خداوند هم سفره‌ی کامل و چرب‌ونرمی باشد که بازار آن در این ماه مبارک این‌چنین داغ است!
* جمعِ آیینه!
جمعه 23 شهریور1386
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر