۱۳۸۸ مرداد ۱۲, دوشنبه

نوای بهشتی!

شهرکمان را که زمانی یکی از بهترین مناطق تهران برای زندگی می‌دانستم، اکنون به سختی تحمل می‌کنم. آن سبزِ آرام، به یک کارگاه ساختمانیِ تمام‌وقتِ بزرگ تبدیل شده. تقریباً می‌توانم بگویم دقیقه‌ای نیست که انواع صداهای کوبشی، سایشی، برشی و غیره در آن قطع شود. خانه‌ها ۳۰ساله شده‌اند و مردم تنوع‌طلب ما نیز، دست به ایجاد تغییرات گاه اساسی در آن‌ها می‌زنند.

در این میان ساکنین بلوک ما، و به‌طور خاص، ورودی ما گوی سبقت را از دیگران ربوده‌اند. همسایه‌ی طبقه‌ی سوم پیرزنی بود مریض‌احوال که بعد از اینکه یک‌بار گم شد، به خانه‌ی پسرش که مردی است وسواسی و می‌خواهد هرآنچه در خانه دارد در ایده‌آل‌ترین حالت ممکن خود باشد، نقل‌مکان کرد. این ماجرا به ۲ سال پیش برمی‌گردد. این آقا تصمیم گرفت منزل خانم والده‌ی محترمه را بازسازی کند و از آنجا که کار هیچ کارگر و معمار و بنایی را قبول نداشت، خودش شخصاً دست بکار شد (اتفاقاً به تازگی هم بازنشسته شده بود و سرگرمیِ خوبی برایش محسوب می‌شد!). وقت و بی‌وقت می‌آمد کمی کار (همراه با سر و صدا) انجام می‌داد و می‌رفت. خلاصه کنم: هنوز کار این واحد تمام نشده!

سال گذشته هم ساکنین محترم طبقه‌ چهارم چنین تصمیمی گرفتند ولی از آنجا که طرحشان خیلی عظیم بود، برای شش ماه، واحدی در یکی از بلوک‌های مجاور اجاره کردند و خانه‌ی خود را به دست یک پیمانکار سپردند. آن‌ها نیز هنوز برنگشته‌اند. به تازگی قرارداد اجاره‌نامه را تمدید نمودند!

سه چهار روزی بود که صدای طبقه‌ی چهارم کمتر شده بود که مالکین جدید دیگر واحد طبقه‌ی سوم نیز بر آن شدند که پیش از نقل مکان به منزل تازه‌شان دستی به سر و روی آن بکشند؛ و چقدر صدای ملایم و لاینقطع کوبش چکش لاستیکی، برای تنظیم سرامیک‌های کف خانه شنیدنی است! امیدوارم به این زودی‌ها نیایند و این طنین آرامش‌بخش را از ما نگیرند.

یکی دیگر از معضلات، ظاهر مدخل هر یک از ورودی‌هاست. هر بلوک ۴ ورودی دارد، و شهرک ۴۶ بلوک. سنگ‌کاری هر ورودی نیز تقریباً ۱۵ روز طول می‌کشد. صدای دلنشین و گوش‌نواز دستگاه سنگ جتی نیز که به فاصله‌ی ۳ بلوک از هر طرف کار کند به وضوح بر دل و جان ما تأثیر می‌گذارد. محاسبه‌ی میزان صدایی که ما در معرضش هستیم با شما!

و اطلاعات نهایی برای درک بهتر موضوع: منازل تماماً از بتون مسلح می‌باشند. یعنی یک بلوک که به طور متوسط ۵۵ واحد مسکونی دارد، بجز شکاف باریکی که بین ورودی‌ها دارد یک‌پارچه است. به همین دلیل فرقی نمی‌کند که دریل ضربه‌ای در کدام طبقه کار می‌کند. شما همواره حس می‌کنید الآن است که مته از دیوار جلوی رویتان بیرون می‌آید! و خدا نکند این مته در راه خود به میل‌گردی که بتون را تقویت ساخته برسد. آن وقت است که همه‌ی ضربه‌های دریل را با تمام وجودتان درک می‌کنید و درمی‌یابید که صنایع ابزار سازی آلمان جداً پیشرفته است.

جمعه 5 مرداد1386

هیچ نظری موجود نیست: