۱۳۸۸ مرداد ۱۲, دوشنبه

چهارنعل

نگرانی اصلی من در زندگی نه هدف است و نه مسیر. بلكه سرعت سرسام‌آوری كه امروزه به انسان تحميل می‌شود، بیش از هر چیز عرقی سرد بر تنم می‌نشاند. كافی است مدتی كوتاه، آهنگی آرام ساز كنی تا بلافاصله نشانه‌های ترد از جامعه و نابودی را بر خود ببينی. وحشتناك است، چنان با سرعت می‌رويم كه اگر ذره‌ای به بیراهه رفتیم آنقدر سريع از مسیر خود دور می‌شويم كه بازگشت ناممكن می‌نماید. آیا این است زندگی؟! نفرت‌انگیز است.

پنجشنبه 21 تیر1386

هیچ نظری موجود نیست: